Pod hasłem "Głosić, przemieniać, wychowywać" rok potrwa od 27 listopada 2016 do 27 listopada 2017 ♦ Penitencjaria Apostolska udzieliła przywileju odpustu zupełnego osobom, które w kościołach pijarów wezmą udział w obchodach Jubileuszu ♦ Pijarzy znani są z prowadzenia szkół, a w Polsce również jako o Odpust zupełny Porcjunkuli. Odpust zupełny Porcjunkuli wiąże się z pewną legendą, według którego Matka Boża, miała ukazać się św. Franciszkowi w otoczeniu aniołów. Kiedy udał się Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden w ciągu dnia. Jednakże w momencie śmierci wierny może uzyskać odpust zupełny, chociażby tego dnia zyskał już inny odpust zupełny. Do uzyskania odpustu zupełnego wymaga się wykonania dzieła obdarzonego odpustem, oraz wypełnienia trzech następujących warunków: – spowiedź sakramentalna. W 2021 roku - ogłoszonym Jubileuszowym Rokiem Compostelańskim - można uzyskać odpust zupełny pielgrzymując do wyznaczonych kościołów stacyjnych dedykowanych św. Jakubowi. Matką Jana i Jakuba była Salome, która należała do wiernych towarzyszek wędrówek Jezusa. Za nawiedzenie cmentarza z równoczesną modlitwą (może być myślna) za zmarłych, w dniach od l do 8 listopada, można codziennie uzyskać odpust zupełny, tylko za zmarłych. Za nawiedzenie cmentarza w inne dni –odpust cząstkowy (również za zmarłych). Za nawiedzenie kościoła lub kaplicy oraz odmówienie Ojcze nasz i Wierzą w Boga Kto może uzyskać odpust zupełny lub cząstkowy? „Aby ktoś był zdolny uzyskać odpust musi być” 1) ochrzczony. 2) wolny od ekskomuniki. 3) w stanie łaski uświęcającej. przynajmniej pod koniec wypełniania przepisanego dzieła”. „Kto zaś jest zdolny do uzyskania odpustu, wtedy go rzeczywiście uzyskuje, gdy ma przynajmniej 2. Dniami diecezjalnymi poświęconymi życiu konsekrowanemu, w których można uzyskać odpust zupełny, będą: święto Ofiarowania Pańskiego – 2 lutego 2015 r., niedziela Miłosierdzia Bożego – 12 kwietnia 2015 r., uroczystość św.św. Apostołów Piotra i Pawła – 29 czerwca 2015 r., wspomnienie św. CZĄSTKOWY. ZUPEŁNY. Odpusty dzielimy na: Uwalniamy konkretną osobę od kar w czyśćcu - osoba ta idzie do nieba. Uwalnia nas od kary na ziemii lub w czyśćcu. Np. po uzyskaniu odpustu zupełnego, kiedy odchodzimy z tego świata, idziemy prosto do nieba - bez czyśćca. ZMARŁEJ OSOBY. SIEBIE. Odpust możemy uzyskać dla: Jak się można domyślić - w 2020 roku warunki uzyskania odpustu zupełnego są inne niż w poprzednich latach, a wszystko przez pandemię koronawirusa. Nadal jednak do trzech podstawowych Watykan. W roku św. Pawła, który rozpocznie się 28 czerwca br., codziennie można będzie zdobyć odpust zupełny w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie. iSgJ1. Odpust zupełny Katechizm podaje następującą definicję: „Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. Odpust jest cząstkowy albo zupełny zależnie od tego, czy od kary doczesnej należnej za grzechy uwalnia w części czy w całości. Każdy wierny może uzyskać odpusty dla siebie lub ofiarować je za zmarłych” (KKK 1471). Aby uzyskać odpust zupełny należy pobożnie wypełnić następujące warunki: 1. Odprawienie spowiedzi sakramentalnej lub utrzymujący się stan łaski uświęcającej. 2. Przyjęcie Komunii św. 3. Modlitwa w intencjach polecanych przez Ojca Świętego (np. Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo). 4. Wykluczenie przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego (bardziej zdecydowane nawrócenie się z popełnianych grzechów, nie tolerowanie u siebie złych przyzwyczajeń, nałogów itp.) Jeżeli nie będzie to osiągnięte, to odpust będzie tylko cząstkowy. 5. Pobożnie wykonać jedną z czynności obdarzoną odpustem (podano tylko niektóre): – adoracja Najświętszego Sakramentu przez pół godziny; – czytanie Pisma św. przez pół godziny; – odmówienie cząstki Różańca w kościele, w publicznej kaplicy, w rodzinie, z zapowiadaniem i rozważaniem tajemnic różańcowych; – udział w liturgii w Wielki Piątek i ucałowanie krzyża; – odprawienie Drogi Krzyżowej (przed stacjami prawnie erygowanymi, połączone z rozważaniem męki Chrystusa i przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy przechodzenie prowadzącego); – przyjęcie Pierwszej Komunii św., albo pobożny udział w takiej liturgii; – udział w ćwiczeniach duchowych (rekolekcje) trwających przynajmniej przez trzy dni; – publiczne odmówienie aktu wynagrodzenia Sercu Jezusowemu O Jezu Najsłodszy w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa; – odmówienie (śpiew) modlitwy Przed tak wielkim Sakramentem podczas liturgii w Wielki Czwartek oraz w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało); – publiczne odmówienie hymnu Ciebie Boga wysławiamy w ostatnim dniu roku; – publiczne odmówienie hymnu O Stworzycielu Duchu przyjdź w Nowy Rok i w uroczystość Zesłania Ducha Świętego; – sprawowanie Mszy św. prymicyjnej lub uczestnictwo w niej; – sprawowanie i uczestnictwo we Mszy św. z okazji 25-, 50- i 60-lecia kapłaństwa; – przyjęcie błogosławieństwa papieskiego Urbi et orbi (choćby poprzez radio, TV) – nawiedzenie kościoła parafialnego w dniu święta patronalnego i odmówienie Ojcze nasz i Wierzę – w dniach od 1 do 8 listopada nawiedzenie cmentarza i modlitwa za zmarłych. Odpust zupełny można uzyskać jeden w ciągu dnia. Po jednej spowiedzi sakramentalnej można uzyskać wiele odpustów zupełnych, a po jednej Komunii św. i jednej modlitwie w intencjach polecanych przez papieża można uzyskać jeden odpust zupełny. Jeśli ktoś odejdzie z tego świata pojednany z Bogiem, a nie będzie wystarczająco dojrzały w miłości, nie naprawił uczynionego przez siebie zła czy zaniedbań w czasie ziemskiego życia, to duchowe oczyszczenie i dojrzewanie obywa się w czyśćcu. Uzyskany wcześniej odpust (najlepiej zupełny) mocą łaski Bożej uwalnia od tych kar za grzechy. Cierpienie czyśćcowe jest bardzo bolesne – mówią o tym mistycy, np. św. Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej pewnego dnia: „Dziś sprowadź mi dusze, które są w więzieniu czyśćcowym i zanurz je w przepaści miłosierdzia mojego, niechaj strumienie krwi mojej ochłodzą ich upalenie. Wszystkie te dusze są bardzo przeze mnie umiłowane, odpłacają się mojej sprawiedliwości; w twojej mocy jest im przynieść ulgę. Bierz ze skarbca mojego Kościoła wszystkie odpusty i ofiaruj za nie… O, gdybyś znała ich mękę, ustawicznie byś ofiarowała za nie jałmużnę ducha i spłacała ich długi mojej sprawiedliwości” (Dz, nr 1226). Uzyskanie dla zmarłego odpustu zupełnego jest ważnym uczynkiem miłosierdzia. Warto zadbać też o to, aby co jakiś czas uzyskać go dla siebie. Opracował: ks. dr Andrzej Sereda W niniejszym wykazie zostały podane wszystkie odpusty zupełne, wyliczone w „Enchiridionie Odpustów” z 1999 roku. Dla przejrzystości odpusty zostały wymienione nie w kolejności podanej w dokumencie Penitencjarii Apostolskiej lecz według pewnego praktycznego klucza. Najpierw zostały wymienione te odpusty, które można zyskiwać codziennie, następnie te, które można otrzymać w ciągu roku liturgicznego, z kolei podano te odpusty, które są związane z nawiedzeniem kościoła lub kaplicy, w następnej kolejności te, które można zyskać z okazji obchodzonych rocznic, w końcu te które są związane z udzieleniem błogosławieństwa. I. ODPUSTY, KTÓRE MOŻNA ZYSKIWAĆ CODZIENNIE 1. Za pobożne odmówienie cząstki Różańca Świętego, w sposób ciągły, z rozważaniem tajemnic różańcowych, w kościele albo w kaplicy albo rodzinie albo we wspólnocie zakonnej, we wspólnocie wiernych, zwłaszcza gdy wiele osób gromadzi się w jakimś szlachetnym celu (n. 17 § 1, 1o). 2. Za czytanie Pisma świętego z czcią należną Słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej przynajmniej przez pół godziny z tekstu zatwierdzonego przez władzę kościelną (n. 30 § 1). Kto nie może czytać osobiście, wystarczy gdy słucha czytającego nawet przez środki audiowizualne (n. 30 § 2). 3. Za nawiedzenie i adorowanie Najświętszego Sakramentu przez pół godziny (n. 7 § 1, 1o). 4. Za pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej – przed stacjami prawnie erygowanymi – połączone z rozważaniem Męki i Śmierci Chrystusa – i przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy przechodzenie prowadzącego (n. 13, 2o). Prawnie przeszkodzeni mogą przez kwadrans czytać i rozważać Męką Pańską (n. 13, 2o, 1). 5. Za pobożne łączenie się przez pośrednictwo radia czy telewizji z nabożeństwem Drogi Krzyżowej odprawianej przez Ojca Świętego (n. 13, 2o). 6. Za pobożnie odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu publicznie wystawionego lub przechowywanego w tabernakulum. Jeżeli wierny z powodu choroby lub innej słusznej racji nie może wyjść z domu, ale odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, pod zwykłymi warunkami również zyskuje odpust zupełny (Dekret Penitencjarii Apostolskiej z dnia dotyczy całego terytorium Polski). II. ODPUSTY, KTÓRE MOŻNA ZYSKIWAĆ W CIĄGU ROKU 7. W Nowy Rok (1 stycznia): za pobożny udział w śpiewie lub recytacji w kościele lub kaplicy hymnu “O Stworzycielu, Duchu przyjdź” (n. 26 § 1, 1o). 8. W każdy piątek Wielkiego Postu: za odmówienie przed obrazem Jezusa ukrzyżowanego po przyjęciu Komunii świętej modlitwy “Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu” (n. 8 § 1, n. 2o). 9. W okresie Wielkiego Postu: za udział w nabożeństwie „Gorzkich Żali” w jakimkolwiek kościele lub kaplicy na terenie Polski wierny zyskuje odpust zupełny raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu (Pismo Penitencjarii Apostolskiej z dnia 10. W Wielki Czwartek: za pobożne odmówienie hymnu “Przed tak wielkim Sakramentem” podczas uroczystej repozycji Najświętszego Sakramentu po Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej (n. 7 § 1, 2o). 11. W Wielki Piątek: za pobożne uczestniczenie w liturgii Wielkiego Piątku połączone z adoracją Krzyża (n. 13, 1o). 12. W Wielką Sobotę: za odnowienie w czasie liturgii Wigilii Paschalnej przyrzeczeń chrzcielnych według formuły zatwierdzonej przez Kościół (n. 28 § 1). 13. W II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego: a) udziela się odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego, np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie” (Dekret Penitancjarii Apostolskiej z dnia b) Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało powiedziane powyżej, i z zamiarem spełnienia – gdy tylko będzie to możliwe – trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosierny, np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”. (Dekret Penitancjarii Apostolskiej z dnia c) Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny, ci którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe (Dekret Penitancjarii Apostolskiej z dnia 14. W uroczystość Zesłania Ducha Świętego: za pobożny udział w śpiewie lub recytacji w kościele lub kaplicy hymnu “O, Stworzycielu Duchu, przyjdź” (n. 26 § 1, 1o). 15. W uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej: za udział w uroczystej procesji eucharystycznej prowadzonej w kościele czy poza nim (n. 7 § 1, 3o). 16. W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa: za publiczne odmówienie aktu wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa “O, Jezu Najsłodszy, które¬mu za miłość bez granic” (n. 3). 17. W uroczystość ŚŚ. Apostołów Piotra i Pawła: za użycie przedmiotu religijnego, (np. krzyżyka, różańca, medalika), poświęconego przez papieża lub biskupa, i odmówienie wyznania wiary zatwierdzonego przez Kościół (n. 14 § 1). 18. W uroczystość Chrystusa Króla: za publiczne odmówienie aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa “O, Jezu Najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego ” (n. 2). 19. W Stary Rok (31 grudnia): za pobożny udział w śpiewie lub recytacji w kościele lub kaplicy hymnu „Ciebie Boga wysławiamy ” w celu okazania wdzięczności za łaski minionego roku. (n. 26 § 1, 2o). 20. W dniu Pierwszej Komunii Świętej: za przystąpienie do Pierwszej Komunii świętej lub pobożny udział w uroczystości pierwszokomunijnej (n. 8 § 1, 1o). 21. W dniu Prymicji kapłańskich: Prymicjant zyskuje odpust zupełny za celebrowanie Mszy świętej prymicyjnej z ludem w wyznaczonym dniu (n. 27 § 1, 1o) i wierny za uczestniczenie w takiej Mszy świętej prymicyjnej (n. 27 § 1, 2o) . 22. W dniu zakończenia Kongresu Eucharystycznego: za pobożny udział w uroczystym zakończeniu Kongresu Eucharystycznego (n. 7 § 1, 4o). 23. W czasie Misji parafialnych: Za udział w kilku kazaniach misyjnych, łącznie z udziałem w uroczystym zakończeniu misji (n. 16 § 1). 24. Za udział w ćwiczeniach duchowych trwających przynajmniej pełne trzy dni (n. 10 § 1). 25. W tygodniu modlitw o jedność chrześcijan: za podjęcie jakichś funkcji w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan oraz za wzięcie udziału w zakończeniu tygodnia modlitw o jedność chrześcijan (n. 11 § 1). 26. Za pobożny udział w modlitwie różańcowej prowadzonej przez papieża i transmitowanej przez radio lub telewizję (n. 17 § 1, 2o). 27. Za pobożne odmówienie hymnu Akathistos lub Oficjum Paraclisis – w kościele albo w kaplicy, albo w rodzinie, we wspólnocie zakonnej, we wspólnocie wiernych, zwłaszcza gdy wiele osób gromadzi się w jakimś szlachetnym celu, przy czym wystarczy odmówić pewną część hymnu Akathistos bez przerywania zgodnie z prawomocnym zwyczajem. (n. 23 § 1). 28. Odpust zupełny uzyskują członkowie rodziny, którzy po raz pierwszy poświęcają się Najświętszemu Sercu Jezusowemu lub Świętej Rodzinie podczas specjalnego obrzędu – jeżeli to możliwe – z udziałem kapłana lub diakona i pobożnie odmówią modlitwę zaaprobowaną przez Kościół przed wizerunkiem Najświętszego Serca Pana Jezusa lub Świętej Rodziny (n. 1). 29. Kto pobożnie uczestniczy każdego dnia w nabożeństwach ustanowionych dla osiągnięcia celów religijnych (np. w tygodniu modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w tygodniu misyjnym, w tygodniu modlitw za młodzież, w dniu chorych) uzyskuje odpust zupełny (n. 5). 30. W czasie wizytacji kanonicznej: jednorazowo odpust zupełny za udział w Liturgii świętej, której przewodniczy wizytator (n. 32). III. ODPUSTY ZYSKIWANE ZA NAWIEDZENIE KOŚCIOŁ A lub KAPLICY Podczas nawiedzenia kościoła lub kaplicy w każdym wypadku należy pobożnie odmówić „Ojcze nasz” i „Wierzę” (N. 19). Jeżeli nawiedzenie przepisane jest w określonym dniu, wówczas można to uczynić od południa dnia poprzedniego do północy oznaczonego dnia (N. 14). 31. Za nawiedzenie kościoła parafialnego: a) w uroczystość tytułu kościoła parafialnego (n. 33 § 1, 5oa) b) 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) (n. 33 § 1, 5ob) 32. Za nawiedzenie kościoła lub kaplicy w dniu Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych (2 listopada). Za zgodą Ordynariusza odpust ten może być przeniesiony na niedzielę poprzednią lub następną lub na uroczystość Wszystkich Świętych. (n. 29 § 1, 2o). Odpust ten można ofiarować tylko za zmarłych. 33. Za pobożne nawiedzenie cmentarza w dniach 1-8 listopada połączone z modlitwą choćby myślą za zmarłych. (29 § 1, 1o). Odpust ten można ofiarować tylko za zmarłych. 34. Za pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego poświęcenia (dedykacji) (n. 33 § 1, 6o). 35. Za nawiedzenie kościoła lub kaplicy Instytutów życia konsekrowanego i Stowarzyszeń życia apostolskiego w dniu poświęconym ich założycielowi (n. 33 § 1, 7o). 36. Za pobożne nawiedzenie kościołów lub kaplic, w których obchodzone są uroczystości ku czci nowych Świętych lub Błogosławionych w ciągu roku, celem pogłębienia czci i pobożności wobec nich, wierny uzyskuje jednorazowo odpust zupełny. 37. Za pobożne nawiedzenie kościoła, w którym odbywa się synod diecezjalny można uzyskać jednorazowo odpust zupełny (n. 31). 38. Za nawiedzenie kościoła katedralnego (n. 33 § 1, 3oa-e): a) w uroczystość ŚŚ. Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) b) w uroczystość tytułu kościoła katedralnego c) w święto Katedry św. Piotra Ap. (22 lutego) d) w dniu poświęcenia archibazyliki Najświętszego Zbawiciela (czyli bazyliki na Lateranie) (9 listopada) e) w dniu 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) 39. Za nawiedzenie sanktuarium diecezjalnego lub narodowego lub międzynarodowego ustanowionego przez kompetentną władzę (n. 33 § 1, 4oa-c): a) w uroczystość tytułu tego sanktuarium b) raz w roku w dniu wybranym przez wiernego c) ilekroć wierny bierze udział w zbiorowej pielgrzymce 40. Za nawiedzenie bazyliki mniejszej (n. 33 § 1, 2oa-d): a) w uroczystość ŚŚ. Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) b) w uroczystość tytułu bazyliki mniejszej c) 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) d) raz w roku w dniu wybranym przez wiernego 41. Za nawiedzenie jednej z czterech bazylik patriarchalnych w Rzymie w czasie pielgrzymki zbiorowej, lub jeśli indywidualnie to ze wzbudzeniem aktu synowskiego poddania papieżowi (n. 33 § 1, 2o). 42. Za nawiedzenie kościoła stacyjnego w Rzymie połączonego z pobożnym udziałem w nabożeństwie stacyjnym (n. 33, § 2). IV. ODPUSTY, KTÓRE MOŻNA ZYSKIWAĆ W ROCZNICE 43. W rocznicę swojego chrztu: za odmówienie przyrzeczeń chrzcielnych według formuły zatwierdzonej przez Kościół (n. 28 § 1). 44. W jubileusz 25-lecia, 50-lecia, 60-lecia i 70-lecia kapłaństwa: za odnowienie wobec Boga postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swego powołania (n. 27, § 2, 1o) oraz wierni za pobożny udział w uroczystej Mszy świętej jubileuszowej (n. 27 § 2, 3o). 45. W jubileusz 25-lecia, 40-lecia i 50-lecia święceń biskupich: za odnowienie wobec Boga postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swego stanu (n. 27 § 2, 2o) oraz wierni za pobożny udział w uroczystej Mszy świętej jubileuszowej (n. 27, § 2, 3o). V. ODPUSTY POŁĄCZONE Z BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM 46. Za pobożne przyjęcie błogosławieństwa papieskiego udzielonego przez Ojca Świętego „urbi et orbi” choćby przez radio lub telewizję, byleby wierny uważnie śledził sam ryt błogosławieństwa (n. 4). 47. Za pobożne przyjęcie błogosławieństwa pasterskiego udzielonego przez biskupa diecezjalnego swoim wiernym (n. 4). Biskup diecezjalny ma władzę udzielania błogosławieństwa papieskiego z odpustem zupełnym, według przepisanej formuły, trzy razy w roku, w święta uroczyste przez siebie określone (N. 7, 2o). 48. Kapłan, który udziela sakramentów świętych wiernemu zagrożonemu śmiercią, powinien mu udzielić błogosławieństwa apostolskiego z odpustem zupełnym (n. 12, § 1). Jeżeli nie ma kapłana, który by w godzinę śmierci udzielił sakramentów i błogosławieństwa papieskiego obdarzonego odpustem zupełnym, Kościół udziela wiernemu należycie usposobionemu odpustu zupełnego “o ile wierny za życia miał zwyczaj stale odmawiania jakichkolwiek modlitw”. W tym wypadku Kościół uzupełnia trzy warunki uzyskania odpustu zupełnego (n. 12 § 2). Przy uzyskaniu tego odpustu chwalebną rzeczą jest posłużenie się krucyfiksem lub krzyżem (n. 12, § 3). Odpust w godzinę śmierci wierny może uzyskać, chociażby w tym dniu już zyskał odpust zupełny (n. 12 § 4). NIEKTÓRE PRZEPISY DOTYCZĄCE ZYSKIWANIA ODPUSTÓW (Enchiridion Indulgentiarum, editio quarta, 1999, NN. 1-26, pp. 21-28) 1. Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy, którego dostępuje wierny odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. 2. Odpust może uzyskać tylko ochrzczony, wolny od ekskomuniki, będący w stanie łaski uświęcającej przynajmniej pod koniec wypełniania przepisanych czynności. Aby zaś podmiot zdolny do uzyskania odpustów rzeczywiście je uzyskał, powinien mieć przynajmniej ogólną intencję zyskania odpustu oraz wypełnić w określonym czasie i we właściwy sposób nakazane czynności, zgodnie z brzmieniem udzielenia. 3. Do uzyskania odpustu zupełnego wymagane są: a. wykonanie czynu (dzieła) obdarzonego odpustem, b. spełnienie trzech warunków: Spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach Ojca świętego. Po jednej spowiedzi sakramentalnej można uzyskać wiele odpustów zupełnych. Natomiast po jednej Komunii eucharystycznej i po jednej modlitwie w intencjach Ojca Świętego zyskuje się tylko jeden odpust zupełny. Te trzy warunki można spełnić wiele dni przed lub po wypełnieniu czynu odpustowego. Wypada jednak, by Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego spełnione były w dniu odpustu. Modlitwą w intencjach Ojca Świętego może być recytacja „Ojcze nasz” i „Zdrowaś”. c. wykluczenie przywiązania do wszelkiego grzechu nawet lekkiego. 4. Każdy wierny może zyskiwać odpusty czy to cząstkowe, czy zupełne albo dla siebie, albo ofiarowywać za zmarłych na sposób wstawiennictwa. 5. Odpust jest częściowy albo zupełny, zależnie od tego, czy uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w części lub całości. 6. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia. Drugi raz można uzyskać odpust zupełny tego samego dnia w godzinę śmierci. 7. Ilekroć do zyskania odpustu przepisane jest nawiedzenie kościoła lub kaplicy, wówczas należy tam odmówić pobożnie modlitwę „Ojcze nasz” i Wierzę w Boga”. 8. Osobom, które są prawnie przeszkodzone i dlatego nie są w stanie spełnić tego, co jest nakazane do uzyskania odpustu, spowiednicy mogą dokonać zamiany zarówno przepisanego czynu (dzieła) odpustowego jak i warunków zwykłych. 9. Oprócz najwyższej władzy kościelnej, tylko ci mogą udzielać odpustów, którym tę władzę przyznaje prawo albo udziela jej Biskup Rzymski. Żadna władza, poza Biskupem Rzymskim, nie może przekazywać innym władzy udzielania odpustów, chyba że zostało to jej wyraźnie przyznane przez Stolicę Apostolską. Opracowanie: ks. Edward Gabryel 232Podziel się:Po zabawie sylwestrowej trzeba pójść do kościoła - przypomina rzecznik Konferencji Episkopatu Polski. Kościelne władze wyjaśniają, że w Nowy Rok przypada Świętej Bożej Rodzicielki, a jest to święto tzw. stycznia można uzyskać odpust zupełny (PAP)